Kendi Gölge

Bir dolu, bir yarı
Bir ay besliyorum evimin balkonunda.
Gidiyor, geliyor. Seslenmiyorum.
Gidiyor, batıyor
Doğuyor, geliyor
apartmanların çatılarından.

Gelecek bir gün, bekliyorum.
Alışacak buralara. Apartmanlara.
Bir dolu gibi, birçok boş.

"Nedir bu durum
onca yer gördüm, böyle kananını görmedim
gölgelere.
Gölgelere.
Gölgelere."
Diyecek. Gelince.

"Benim islamım sensin
Senin yüzün gölgen hürmetine
koca güneşi bunca günah saydık.
Bunca günü, açlığı, kanı
senin hesabına yazdık.
Bir sır ver, çok mudur?"

Diyeceğim.

"Bir sır ak, apaçık:
Bunca methiyeyi siz,
töreyi, geleneği
bana değil
kendi gölgenize yazdınız."