Uslu Çocuk

Bir yol ver, gözünü seveyim!
Onca zaman boşuna mı taşıdım bir sırt dolusu yükü.
Adımı utandırmadan yürümek kolay mıydı
sanıyorsun yürümek, adım adıma.
Bir çekil, rahatla, seril.
Bir ser ver, yüzüm suyu hürmetine.
Bir kez de sen ver!

Bir şiir okudum dün, karanlıktan çıkan
Özel'den özel, düşünmeden ilk defa
böyle çıkar mı ki karanlık benden
dökülerek kendi yatağında.
Aklımdan bu uslu çocuk
yürür gider mi, biter mi
artık heyhat
demeden.

Bir kez de sen konuş haydi,
allahını da severim!
Düşünmeden akla düşen, bir kez.
Bir hücremi daha öldürmeden böyle,
olur ya, kendiliğinden. Yol bulamam
sen yol vermeden.

Bu uslu çocuk, çoluk çocuk
yürür gider mi böyle?