Ne Kelime Ama!

Az önce bir kelime duydum.
Çok olmadı, buraya gelmeden hemen.
Yumuşaktı, yuvarlaktı, sarı gibiydi rengi.
Biraz ilgisizdi sanki hayata karşı.
Diğerlerine bakmıyordu bile.
Kafası meşgul bir hali vardı.

Ne kelimeydi ama, ne kadar farklıydı!
Sesi, karakterini yansıtıyordu; güçlü, kayıtsız.
Beyaz kağıt üzerindeki görüntüsü de öyle.
Aslında kimseyi küçümsemeyecek kadar
mütevazı olduğu halde, kimseye
anlatamadığı, çok büyük bir derdi olduğu
için etrafındakileri takmıyormuş gibi duruyordu
uzun bir cümle içinde, tek başına.

Ne kelimeydi ama, ne kadar da etkileyici!
Az önce duydum, çok olmadı.
Bembeyaz bir kağıdın üzerinde parlıyordu.
"Et var bunda" dedim. Aldım buraya getirdim.
Nasıl ama?!