Ayna

Yalnızlığım;
kolumun altında gezdirdiğim bereket aynası
bir sürü ben, bazen kalabalık ederek ortalığı
Bazen hüzün basarak,
bazen huzur kusarak…
Ben bir sürü, hep aynı ben;
Ne bereket!

Yalnızlığım;
ki kolum sancır, yüzüm ekşir
uzadıkça süresi keser elimi.
Bereketi kalbime batar
Cesareti canımı sıkar.

Yalnızlığım;
özünde eski bir aşkla sırlanmış
bir dünya penceresi.
Kalabalıklaştıkça geçmiş
gitgide netleşerek aynalaşır.

Yalnızlığım gün güne sırlanarak
kendine dünya olan bir ben’e yaklaşır.