4 Mart 2009 Çarşamba

Yarım An

Sözüm kesilmiş gibi
kalakaldı hikayem ortada
artık kimse beni dinlemez.

Mıknatısın karşı kutbu çekmeden
önceki kısa an.
Kalem kapağına girecek
dişler birbirine değecek
Fırlayacak, yayılacak sözcükler
dilimin ucundan.

Bir kez ısırılmış elma gibi
yazık
bekleyecek eskiyerek.

Bunca zaman kapattı annem
yorganımı üzerime.
Onlarca karar verdi altın gününde
yapacağı hamurişlerini düşünürken
bir tamamlanmamış hisle
zihninin derininde.

Ne zormuş meğer
daha çok yaşamak!
Bir duvar örülür gibi
biriken yıllarca, yarım an.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder