Şiir-den Korun (mak)

Korkma, halin kader değil
gelen olur elbet
kulağını çekmeye.

Yaka silktin böcekten, kapan!
kanatların kapanacak
yine açıldı bak acımaya.

sebebi ölümüne neden olandı fısıltın.
Yapıştın, ayrılmaz yalan
haline kan, kanmadan kendine.

Yolu yok, yüzüm asıldı, boynu kırıldı taburenin.
Hakkım saklıdır darağacında.
Yokum. Fal nedir? Ya sihirbaz?

Yine aynı dize, aynı harfler koşuyor dilimde
“gel bağlara gidelim seninle
bir bağbozumu vaktinde”*

Kızgınlığım düne hem, hem bugüne. Gelecek benim.
etiketinde adım yazıyor, kızamam.
hoşça kal’ım ben, kolum kanar.

Haberi yok kimsenin, kalem bile unuttu.
şiirim, benim ol sen!
Sır kal hep böyle, benim ol sen.

*Mehmet Tamer “Nisan Şiiri”.